Mówiąc językiem poradnika technicznego szalunki są konstrukcją tymczasową, która służy formotwórczą powierzchnią dla betonowej mieszaniny podczas wzniesienia betonowych i żelazobetonowych budowli (domów mieszkalnych, budow przemysłowego przeznaczenia i t. d.) lub ich części (fundament, kolumny i t. pod.); konstrukcją pomoczniczą z drzewa, metalu, plastyku, tektury i innych materiałow dla nadania konstrukcjom monolitowym pewnej ustalonej formy.

Szalunki montują się bezpośrednio na miejscu ich budowy, ich system składa się przeważnie z elementów formotwórczych, podtrzymujących samą konstrukcję i mocowanie.

Historia powstania szalunków sięga starożytnego Rzymu, gdzie szalunki były wyrabiane przeważnie z drewnianych desek. Wtedy rolę betonu wykonywała mieszanina piasku i zaprawy wapiennej.

W drugiej połowie XX-go wieku szerokiego użytku nabyli płyty (tak zwane “panele”) - konstrukcje żelazobetonowe, wyrabiane na osobnych przedsiębiorstwach i transportowane na miejsce budowy, gdzie byli złaczone między sobą spawaniem metalowych podstaw.

To okazało się niepraktycznym w procesie eksploatacji i ekonomicznie niekorzystnym w toku samego budownictwa. Dlatego z punktu widzenia logistyki, optymalizacji, pewności szerokie zastosowanie zdobyły konstrukcje monolitowe co wyrabiają się bezpośrednio na samym obiekcie budownictwa. Kluczową rolę w ich zestawieniu mają właśnie szalunki, które od czasu starożytnego Rzymu udoskonaliły się i przekształciły się i dzisiaj wyrabiają się naszym przedsiębiorstwem ze uwzględnieniem wszystkich, jak światowych tak i własnych, osiągnięć naukowych i technologicznych.

Dźwigar z nasadkami

Dźwigar z nasadkami.
Dokładniej >>>